W ramach cyklu wpisów „Zero Waste po polsku” postanowiłam pójść za ciosem i publikować również Wasze wypowiedzi, które do mnie przychodzą, niezwykle dla mnie inspirujące.

Piszecie w mailach lub w komentarzach, jakie są Wasze bolączki w kwestii generowania odpadów albo jakie macie własne sposoby na życie bez śmieci. Jest to studium przypadku na przykładach wziętych z życia, dlatego mam nadzieję, że przydadzą się one wielu osobom, które chcą żyć bez śmieci i przeżywają swoje bolączki. Przykład innych może wielu osobom pomóc i wyjaśnić problematyczne dla nas sprawy.

Dziś pierwszy wpis w tej formie od B., która brała aktywny udział w poprzednim wyzwaniu „Mój Świadomy Wybór” i – notabene – zdobyła pierwszą nagrodę. Przeczytajcie, jaką drogę przeszła, by żyć bez śmieci.

Od kilku miesięcy staram się jak najbardziej ograniczyć produkcję śmieci. Jak się okazało, to całkiem wymagające zadanie, więc podeszłam do niego metodą małych kroczków. Wprawdzie do zerośmieciowca mi daleko, ale chętnie podzielę się radami i spostrzeżeniami, które może kogoś zainspirują do podobnych działań.

1. Na początku przestałam kupować butelkowaną wodę. Używam wody z kranu, mam też termos-butelkę, w którym zabieram wodę albo herbatę ze sobą, kiedy wychodzę z domu.

2. Zakupy spożywcze robię na pobliskim targu i chodzę tam z własnymi torebkami i wytłoczką na jajka. Z pakowaniem warzyw i owoców w moje torby nie ma problemu, gorzej bywa z pieczywem albo wędlinami: sprzedawcy nie zawsze chcą się zgodzić. Za to zaprzyjaźniona pani na stoisku z rybami bez problemu pakuje śledzie do mojego pudełka – chyba po prostu trzeba nawiązywać znajomości ze sprzedawcami.

3. Ostatnio znalazłam też sklep, w którym przyprawy mogę kupować na wagę do własnych słoiczków i teraz tylko tam się zaopatruję. Papierowo-foliowe torebki po przyprawach nie nadają się nawet do recyklingu!

4. Świadomie wybieram takie produkty, które nie są zapakowane albo są zapakowane w „lepszy” surowiec (na przykład mydło w papierku zamiast mydła w folii), nawet jeśli wiąże się to z nieco wyższą ceną. Myślę, że nasze konsumenckie wybory to jedyny sposób, by przekonać producentów do zmian.

5. Częściej kupuję w sklepach stacjonarnych, a jeśli zamawiam coś przez internet, to szukam możliwości odbioru osobistego w moim mieście – dzięki temu zakupów nie trzeba dodatkowo pakować.

6. Co tylko mogę, staram się robić sama w domu: na przykład zamiast puszki fasoli czy ciecierzycy kupuję suche nasiona na wagę i potem je gotuję. To naprawdę mały wysiłek, a przy okazji wiem, że jem tylko to, co sama wrzuciłam do garnka. Od kilku lat sama suszę pomidory, w zeszłym roku przygotowałam też coś w rodzaju pomidorów z puszki, ale w słoikach. Tego lata chciałabym zawekować jeszcze kukurydzę i tym sposobem właściwie wyeliminować puszki ze swojego życia 😉

Ubolewam nad tym, że nigdzie w pobliżu nie mam mlekomatu i muszę kupować mleko w plastikowych butelkach. Nie wiem też, jak ograniczyć opakowania po kosmetykach, gdzie kupić na wagę olej czy oliwę…, ale może kiedyś coś wymyślę. W każdym razie wierzę, że te małe kroczki, które już zrobiłam, wniosą coś dobrego dla naszej planety.

Źródło: http://poznan.naszemiasto.pl/artykul/mlekomaty-w-poznaniu-kolejny-stanal-na-osiedlu-kopernika,1959066,artgal,t,id,tm.html

Mam też pewien wakacyjny plan: w tym roku zamiast zagranicznych wojaży zamierzam wybrać Polskę. Po części dlatego, że chciałabym ją lepiej poznać (nigdy nie byłam na przykład w Bieszczadach ani na Podlasiu), a po części też w kontrze do pędzącego współczesnego świata, w którym trzeba jechać jak najdalej, jak najszybciej, zobaczyć jak najwięcej w jak najkrótszym czasie. Ja właśnie uświadomiłam sobie, że wcale nie muszę odwiedzać każdego jednego zakątka świata; zamiast w przelocie zaliczać kolejne miasta na innych kontynentach, wolę zwyczajnie posiedzieć nad jakimś polskim jeziorem. Trochę pobyć. Posłuchać, popatrzeć, powdychać.

PS od autorki bloga

Dla tych z Was, którzy są ciekawi, gdzie w Polsce znajdują się mlekomaty, zapraszam na ich stronę internetową. Można szybko i łatwo zlokalizować mlekomat znajdujący się najbliżej Waszego domu.

Ja osobiście dokładnie wczoraj wybrałam się na poszukiwania mlekomatu na os. Kopernika w Poznaniu. Niestety poległam. Nie znalazłam go i niemal zgubiłam się między blokami. Jednak nie zamierzam się poddać i kolejnym razem lepiej przyłożę się do poszukiwań. Po prostu włączę w telefonie nawigację i dam się kierować aplikacji. A nuż znajdę obok automatu z mlekiem rzadkiego Pokemona?

Aktualizacja: mlekomat znalazłam i regularnie z niego korzystam!

Jestem ciekawa, czy ktoś z Was korzystał kiedyś z mlekomatu. Czy są takie w Waszej okolicy? A może macie inne sposoby na ograniczenie opakowań po mleku?