Ponad tydzień temu ogłosiłam w moim newsletterze konkurs, w którym można było wygrać trzy egzemplarze książki „Życie zero waste. Żyj bez śmieci i żyj lepiej”.

Pytaniem konkursowym było: Komu najbardziej polecił(a)byś lekturę książki i dlaczego?

Tak naprawdę bardzo chciałam się dowiedzieć, jakie jest Wasze zdanie na ten temat – czy powinni ją przeczytać młodzi, czy może starsi. Czy osoby sceptycznie nastawione do życia, które nie znają tematu zero waste w ogóle, czy raczej ci, którzy są już z niemarnowanie za pan brat.

Nadeszło do mnie 21 odpowiedzi, w których przedstawiliście bardzo ciekawe spojrzenie na to, kto – według Was – byłby najlepszym odbiorcą. Spośród nich wybrałam trzy, którym przedpremierowo sprezentuję moją książkę! Oto one.

Tym najbardziej sceptycznym

Odpowiedź konkursowa jest dla mnie dość banalna. To odpowiedź, jaka wykreowała mi się na pytanie koleżanki, której trochę na ten temat wspomniałam, czemu zadaję sobie taki trud, skoro przecież to, co ja robię, świata nie zmieni. Właśnie takim osobom chciałabym polecić tę książkę, w myśl cytatu z kawałka Muru Berlińskiego, który towarzyszy mi od lat i który właśnie tłumaczy cały ten „trud”, jaki sobie zadajemy:

Gdy wielu małych ludzi w wielu małych miejscach robi wiele małych rzeczy, mogą oni zmienić oblicze świata.

Osoby, jak moja koleżanka, które uważają, że to, co robimy, nie ma wpływu na świat, powinny zapoznać się z dobrą książką na temat zero waste! Że nawet jedna reklamówka mniej robi różnicę. Czasem, gdy sama zmagam się z pewnymi trudnościami (bo tak bardzo lubię tego batonika!) uspokajam swoje sumienie i pozwalam sobie czasem na trochę plastiku, bo mam świadomość, że robię więcej niż powalająca większość ludzkości krajów rozwiniętych. Streszczę trochę tę odpowiedź: Twoją książkę poleciłabym tym najbardziej sceptycznym, by pokazać, że się da i nawet mała rzecz robi różnicę. A jeśli wiele osób zrobi jedną małą rzecz, to nagle mamy tego całkiem sporo.

Róża, autorka bloga U Aliny

Drugim połówkom, którym warto kilka rzeczy wytłumaczyć

Książkę „Życie zero waste” poleciłabym mężowi. Ba! Kupiłabym mu ją i położyła na stole jako lekturę obowiązkową. Mój mąż kocha porządek. Niestety jest też ciemna strona tej zalety. Słabo dba o środowisko i sprzątając generuje masę śmieci.

M. sprzątając zużywa mnóstwo ręczników papierowych. (…) Bardzo często zmienia gąbki i szmatki, bo boi się bakterii. Tłumaczenie, że wystarczy dobrze umyć gąbkę w płynie do naczyń i będzie czysta nie pomagają.

Upcycling jest dla niego zbieraniem śmieci. Ciężko mu wytłumaczyć, że to przetwarzanie, aby coś niepotrzebnego nabrało nowego życia. Ja przykładowo zbieram torebki papierowe po prezentach, aby wykorzystać je ponownie przy okazji świąt lub wyjścia do znajomych. M. wszystkie najchętniej by wyrzucił, bo to śmieci. Podobnie zachowuje się w przypadku kopert bąbelkowych. Dla mnie koperta jest jak najbardziej do ponownego wykorzystania. Jeśli  nie w całości, to chociaż jej wnętrze. Wykorzystuję zużyte koperty do wypełnienia paczek. Mój mąż tego nie rozumie. Słoiki po ketchupie i dżemie? To dla niego śmieć, dla mnie opakowanie, w które zapakuję przetwory na zimę. Pudełka po lodach wyrzuca, choć ja włożyłabym w nie jedzenie na wyjazd czy do pracy (tzw. lunchbox). Takich przykładów można podać wiele. Butelki, pudełka po przetworach, nienoszone ubrania… Ja widzę w nich potencjał, on śmieci.

Myślę, że Twoja książka mogłaby mu otworzyć oczy, pokazać jak można żyć inaczej i nie generować odpadów w takiej ilości. Jestem przekonana, że można dbać o czystość, jednocześnie żyjąc w zgodzie z zero waste.

Monika, autorka bloga Wielki Kufer

Instytucjom, którym trudno o bezodpadowość

Książkę „Życie zero waste” poleciłabym najbardziej różnym instytucjom. Sama w takiej pracuję i wiem, ile śmieci produkujemy. Używanie jednorazowych naczyń, zbędna ilość papieru, zamawianie gadżetów reklamowych, które większość obdarowanych najzwyczajniej wyrzuca. Ja w mojej pracy „walczę” z koleżankami o takie „drobiazgi”.

Wielokrotnie udało mi się doprowadzić do tego, że spotkania odbyły się przy szklanej zastawie, a nie plastikach.

Zamiast dziesiątek jednorazowych butelek z wodą, można używać swojego kubka i korzystać z dystrybutora z wodą. Takich zdarzeń w ciągu jednego dnia jest mnóstwo i choć 80 procent współpracowników uważa mnie za dziwaka, wiem, że te 20 procent zastanawia się nad tym, co mówię i zdarza się, że dostaję info zwrotne, że coś z zero waste wprowadzili w domu. Książka jest potrzebna tam, gdzie produkuje się najwięcej śmieci. Nie musi to być dom.

Ania W.

Dziękuję wszystkim za nadesłane historie, a zwycięzcom gratuluję! Skontaktujcie się ze mną, by podać adres do wysyłki książek.

Moje zasoby książkowe są ograniczone, ale pozostałe wypowiedzi również zasługują na uwagę. Twierdzicie, że dużej pomocy i wsparcia w życiu bez marnotrawstwa potrzebują Wasi najbliżsi, w tym rodzice, którym czasem ciężko tłumaczy się niektóre rzeczy. Część z Was przyznaje się do maksymalizmu zakupowego i szuka pomocy w lekturach podobnych do „Życia zero waste” – jestem z Wami i gorąco Was wspieram! Innych interesuje temat bezodpadowego życia z dziećmi i domowymi zwierzakami, bo temu też poświęcam osobne rozdziały. Mam nadzieję, że książka nie zawiedzie również Waszych oczekiwań.

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za udział!

Spotkanie autorskie

Na koniec ogłoszenie: 12 września o godz. 18:00 odbędzie się moje spotkanie autorskie w księgarni Autorska, w Złotych Tarasach. Serdecznie wszystkich zapraszam! Może po spotkaniu będzie okazja, by wypić kawę i spokojnie porozmawiać. Szczegóły w wydarzeniu na Facebooku.

Tydzień później będzie szansa się spotkać w Poznaniu!

Przyjdziecie?