Jak to dobrze mieć ze sobą wielorazowy kubek z zakrętką, szczególnie w podróży, gdy nachodzi ochota na ciepły lub zimny napój. Nie muszę brać kawy w jednorazowym kubeczku z Warsa, zatem unikam śmieciowego problemu.

Podobnie stalowy bidon na wodę – jest stylowy, wytrzymały, wielorazowy, lżejszy niż szkło, sprawdza się na biwaku, jak i w codziennej podróży do pracy. Termos na wodę to bezodpadowy must-have.

Stalowe słomki przydają się na wyjścia na piwo, do restauracji czy na piknik, gdy chcemy wypić napój w wygodny sposób. Są to same niezbędne gadżety, które zawsze mam ze sobą. A w zasadzie… miałam.

Zamiast świecić przykładem zero waste, jestem chodzącym niepowodzeniem, bo tak naprawdę zdarzają mi się żenujące wpadki.

Gdzie jest mój bidon?

Stalowy bidon na wodę kupiłam za pieniądze, które dostałam w prezencie. Zgubiłam go kilka tygodni po zakupie na wycieczce w Krakowie, gdy zwiedzałam targowiska na Nowej Hucie. Tak naprawdę jego los jest dla mnie nadal zagadkowy, bo albo sam wypadł mi z plecaka, albo ktoś musiał go z niego wyjąć – być może ta osoba dzięki bidonowi żyje teraz życiem zero waste pijąc z niego wodę w drodze do pracy? Oby. Ja termos straciłam.

Stalowe słomki są takie małe…

Na cztery stalowe słomki kupione dwa miesiące temu, została mi obecnie połowa. Jedną słomkę zostawiłam w restauracji w Poznaniu – przy pakowaniu torby nie zwróciłam uwagi na ten mały element tkwiący w szklance z wodą.

Drugą używałam na pikniku firmowym, na którym miałam również własny kubko-kufel. Gdy oddaliłam się od stolika, by z kimś porozmawiać, kelnerzy wkroczyli do akcji czyszczenia pustych szklanek i nie myśląc wiele zgarnęli również i moje własne szkło z kawałkiem metalu. Udało mi się ich dogonić i odnaleźć kubek, ale słomka przepadła w otchłani śmietnika. (sic!)

Kotlet schabowy z tofu, pyszny wege obiad w Zemście, a w szklance z wodą moja słomka. Czy jest szansa, by ją odzyskać?

Mason jar w podróży

Mój nowy kubek z zakrętką marki Ball był wyczekanym akcesorium, które od razu pokochałam. Był piękny, poręczny, miał uchwyt, dzięki któremu łatwo się z niego piło, a zakrętka pomagała trzymać napój w plecaku bez ryzyka jego wylania. Chodziłam z nim do pubów, na pikniki, zabierałam go w podróż. Jeszcze w piątek sączyłam z niego poranną herbatę w PKP do Torunia relacji Poznań-Olsztyn, pełna dumy, jaka jestem sprytna i przewidująca. Chodzące, a w zasadzie jeżdżące zero waste!

Cały dzień obowiązków zajął mnie bez reszty. Dopiero po 15:00, gdy zbliżał się czas powrotu, zaczęłam wędrować ręką po wnętrzu plecaka, by odszukać mój ukochany mason jar. Nerwowość rosła, gdy żaden z napotkanych przedmiotów nie odpowiadał mu kształtem. Szukałam ponownie, bardziej dokładnie i pod światło. Kubka nie było. Został rano w pociągu i prawdopodobnie szuka teraz swego szczęścia w Olsztynie.

Nie jestem dobrym przykładem życia zero waste. Gubię to, co miało być wielorazowe i trwałe. Równie dobrze mogę nie brać ze sobą pomocy i korzystać z jednorazówek – efekt będzie podobny, a finansowo na pewno wyjdę na tym lepiej. Tylko moralnie byłoby to całkowicie wbrew moim przekonaniom. Zejście z drogi do redukowania odpadów nie jest łatwe – raz obrany kierunek zostaje w nas na stałe.

Cały czas zachodzę w głowę, dlaczego przytrafiają mi się takie sytuacje. Czy za mało dbam o moje przedmioty? A może powinnam je nosić przywiązane na łańcuszku albo na specjalnym skórzanym pasie z odpowiednimi szlufkami na: kubki, sztućce, termosy czy słomki. Im dłużej o tym myślę, tym bardziej dochodzę do dwóch wniosków:

1. Zmiana nawyków dotyczy również bycia outdoor – muszę się przyzwyczaić, że biorę ze sobą akcesoria i pilnować ich na każdym kroku, by na pewno spakować je z powrotem.
2. Nie warto kupować drogich gadżetów – nawet jeśli mają być wielorazowe, mogą się kiedyś zapodziać, nie będą więc służyć wiecznie. Być może zamiast drogiego bidonu lepiej mieć zwykły tani sprzęt ze sklepu za rogiem albo nawet szklaną butelkę po soku. Może zamiast słoika mason jar wystarczy prosty, polski słoik, również z nakrętką. A słomki? No cóż, można się czasem obejść i bez nich. Choć wiele napojów pitych przez nie smakuje lepiej.

Pilnujcie swoich cennych zero waste’owych gadżetów, kochani! Chyba że z lekkim sercem potraficie dawać im drugie życie.